Schitterend weer en nu lijkt het volgens de verwachtingen voorlopig zo te blijven. Eindelijk, het schoof steeds een dagje op.
In het begin-aanloopje schitterend zicht op de Grande Casse en de Pointe Mathews.
De eeuwenoude Pont de Croé-Vie ligt dan nog in de schaduw, linksonder. Over de brug, en tegen de helling op zigzaggend weer naar boven. Linksaf westelijk de vallei van de Ruisseau de la Vanoise in.
Mooi stuk naar de Col de la Vanoise. We zijn hier nog helemaal alleen. Af en toe een beetje improviseren qua precieze route. Langs de meertjes die deels nog dicht liggen.
Af en toe langs of door lawinepuin. Koffie bij de Refuge du Col de la Vanoise. Hele tamme marmotten hier. Het hoogste punt van de dag hebben we al weer bereikt. Vanaf de refuge gaan we afdalen. Het eerste stuk glijdend naar beneden. Paar honderd meter lager pas weer gewoon wandelen over het pad. Hier nu wel opeens veel dagjesmensen die omhoog komen. Die hebben duidelijk het mooie weer afgewacht.
Langs en door het mooie Lac des Vaches met het karakteristieke stepping-stones pad dat echter nog grotendeels onder de sneeuw ligt.
Flinke afdaling verder naar Pralognan.
Legpuzzel-achtige landschappen: strakblauwe lucht, witte bergen en groene bossen en alpenweiden.
Picknick in Pralognan op het centrale plein. Vanaf daar nog een paar uurtjes zoetjes aan weer omhoog tot refuge du Roc de la Peche, La Motte.
Lekkere Affligem en pinda’s. De man van de hut zet zijn kijker neer en heeft zo een hert en een heleboel gemzen in zijn blikveld te pakken. Gelukkig weet ik met zijn kijker zelf ook nog wat gemzen in beeld te krijgen. Moeder en dochter gaan een stukje rennen. Dochter pakt ook nog effe de quad. Stoer type. Binnen hebben ze een mooi Sonos systeem maar ze gebruiken het niet.
